کد مطلب:2546 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

چگونه بايد با جوانان برخورد كرد كه حرف حق را بپذيرند؟

تربي نوجوانان و جوانان ظرافت خاصي را ميطلبد و اگر پدر و مادر يا معلم و استاد و يا يك مربي تربيتي آموزشيهاي لازم را نديده باشند، نميتوانند به طور صحيح وظيفه مهم خود را انجام دهند، بلكه گاهي عوض تربيت كردن، نتيجه معكوس گرفته ميشود و جوان را از هدايت و نور بدبين و زده ميكند و او را به ضلالت سوق ميدهد.

بنابراين كسي كه ميخواهد مربي باشد اولاً بايد راهكارهاي آن را به خوبي بداند.

ثانياً: روانشناس خوبي باشد، چون همه نوجوانان و جوانان يك جور نيستند، بلكه روحيات آنان متفاوت است و هر كدام جداگانه احتياج به روانكاوي و روحيهشناسي مخصوص به خود را دارند. به تعبير ديگر هر كدام درمان خاصي را ميطلبند. بنابراين مربي بايد اقسام و انواع روحيات و راه و روش برخورد با هر كدام را بداند، تا شيوه مناسب پيش گيرد.

آن چه كه به طور كلي ميتوان گفت و براي همگان راهكار مناسب و مفيدي است، برخورد به نحو احسن و با خوش رويي است.

ارشاد و هدايت نسل جوان مستلزم شناخت دنياي نوجوان و جوان و در نظر داشتن واقعيتهاي مربوط به آن ها است. بايد بدانيم و در يابيم آنها درچه دنيايي زندگي ميكنندو چه فكر و انديشهاي دارند و خواستههايشان چيست بايد دانست او در سن و مرحلهاي است كه ميخواهد با ديگران الفت داشته باشد و به گونهاي احساسات و فشارهاي وارده بر خود را تخليه كرده و به زندگي آرام و مطمئن برسد. به همين جهت روايات اسلامي هشدار ميدهند كه به ووجوان و جوان بايد رسيد و جوانان را به وظائفشان آشنا كرد، پيش از آن كه ديگران آنان را بربايند و ذهن پاك آنان را آلوده كنند. به نوجوان و جوان بايد راههاي آزادانديشي و آزادمنشي را آموخت و مسائل مربوط به رشد و اصول و قواعد بزرگسالي را به او ياد داد و نوع موضغگيري در برابر آداب و رسوم و هنر و ادبيات و طرز تفكرها را مشخص كرد.

از طرفي وظيفه پدر و مادر و مربيان جامعه در برابر لغزشها هشدار دادن و هدايت كردن و در موارد شديدتر، انذار و اخطار است. كه عواقب دنيوي و اخروي را به او گوشزد كنند. در برابر دشواريها بايد آنان را هدايت كرد و گاهي بايد آنان را در كام مشكلات و دشواريها انداخت تا به تدريج با آنها آشنا و به آنها عادت كنند.

گاهي ضروري است كه مستقيم يا غير مستقيم مسائل را براي او تجزيه و تحليل كنيم و براساس منطق با او سخن بگوييم، مثلاً تشريح عواقب يك كردار ناپسند، بيان و تحليل اين مسئله كه ارتكاب فلان امر چه سرانجامي خواهد داشت، در هدايت به سوي خوبيها و سعادت و خير مؤثر است. آنان بايد بدانند اگر فلان عادت زشت را كسب كردهاند، به چه بيماريهاي جسمي يا رواني دچار خواهند شد و اگر تن به فلان عمل زيانبخش بدهند، چه آينده پر دردسري درانتظار آنها است. بايد دريابند در برابر طوفانهاي غريزه، خود نگه دار باشند وگرنه سر از رسوايي و بدبختي درميآورند.

در برخورد با نوجوان و جوان شرح صدر و صبر و متنانت لازم است و تحسين و آفرين گفتن و تهييج و ايجاد انگيزه درآنان آثار خوبي دارد. از برخوردهاي ناپسند و تند و خشن و غير مؤدبانه بايد پرهيز كرد.